De voorloper van de Ford Fiesta Sprint Cup…
In 1972 kregen de toeschouwers tijdens de Grote Prijs van Zolder voor de eerste keer de Ford Escort Mexico Trophy te zien. Het nummertje van de bumper-tegen-bumper vechtende Britse cowboys – wiens race deel uitmaakte van de opnames van de Vlaamse film “Johnny en Jessy”, waaraan Gilbert Staepelaere zaliger deelnam als stand-in voor hoofdacteur Wies “Johnny” Andersen – viel in die mate in de smaak dat Ford België besliste om in 1973 een Belgische Ford Escort Mexico Trophy te organiseren.
Vanwaar de naam Mexico? Ford won de marathon rally London-Mexico en, geïnspireerd door het succes van de Escort RS, volgde de ietwat goedkopere Escort Mexico, met 1600-motor, goed voor 85 pk, die verkrijgbaar was bij een beperkt aantal RS-dealers.
Het waren 14 RS-dealers die borg stonden voor de inzet van één of meerdere Mexico’s. Elke RS-dealer werd gevraagd zoveel mogelijk een beroep te doen op lokale rijders en zodoende zat Eddy Joosen in de Escort van het Ekerse De Kort, Jos Stolck (later winnaar van de 24 Uren Zolder) reed voor het Antwerpse Autostrade Motors (nu Permeke Motors), Raymond Raus stuurde voor het Diestse Meelbergs, Brusselaar Michel De Deyne (die nadien werd vervangen door Claude Dewael) reed voor Schoeters, viervoudig slalomkampioen Alain Semoulin kwam uit voor Cégéac, er was Gentenaar Dolf Moortgat bij Vandermissen (nu Ciac), enz.
BP was nog steeds sponsor van Ford België en dus kleurden de RS-auto’s geel-groen, maar de Mexico stond ook open voor onafhankelijke rijders. Zo maakte vijfvoudig wereldkampioen karting François Goldstein via de Mexico de switch naar de autosport en ex-Belgisch kampioen Jean-Claude Franck organiseerde het Euro Racing Stuurwiel (met auto’s voor finalisten de Jamblinne, later Vee-kampioen Vanderest en racende tandarts Fermine). Idem operatie bij de Belgian Racing School van Paul Deetens (met Wansart, Schimp en de Ville als finalisten) en dan waren er nog privé-rijders zoals de betreurde rallyrijder Wilfried Van Dyck, Franz Dubois en het Lommelse Innara/Vanhool-team met Gaston Baillien…
De eerste Mexico Trophy kwam op naam te staan van Goldstein, die zich na de zege op een doorregend Circuit Zolder zag opgenomen in de rangen van Schoeters. De man van Universal Pneus versloeg Schoeters-maatje Claude Dewael en de Jamblinne. Opmerkelijk: de eerste drie auto’s waren klaargemaakt door Sapporo, alias Eric Ollevier, de latere tovenaar van auto’s van de Semoulin-broers. Op het vlak van het respecteren (of beter omzeilen) van het technisch reglement, stond de Mexico bekend als de grote trukendoos!
De tweede uitgave werd gewonnen door Alain Semoulin, onder de vlag van het Team Michel Vaillant-Bang & Olufsen. Hij liet journalist Philippe De Leener, Roland de Jamblinne, Jean-François Vaney en Fons Taels achter zich. Vaney? Taels?
De eerstgenoemde is een Zwitserse Belg die als het ware vanuit de paddock van het circuit zijn Vaney-Formule Ford bouwde. Het is trouwens met zo’n Vaney dat Thierry Boutsen enkele jaren later op Circuit Zolder zijn debuut beleefde in Formule Ford!
Deze Taels was erin geslaagd om Thierry Boutsen in zijn succesjaar in Formule Ford van één overwinning te houden. We schrijven dan Circuit Zolder 1978, de Belgian Marlboro Cup, het latere New Race Festival…
Fons Taels had gehoord dat Ford Meelbergs zonder rijder zat voor de Mexico. Mon Raus had een zware crash in de 24 Uren van Spa overleefd, maar stond voor een lange revalidatie. Taels trok zijn stoute schoenen aan en ging in Diest solliciteren.
Achter het stuur van de Meelbergs won Taels vijf keer, zou 2de gëeindigd zijn, maar wegens niet conforme onderdelen – de ziekte in de Mexico – verspeelde hij kostbare punten. Niettemin was hij de revelatie en zag zich opgenomen in het BP Racing Team dat in ’75 auto’s runde voor Albert Vanierschot (Alpine), Tricot (Opel Commodore) en Taels (Ford Escort Mexico).
Wegens té weinig Belgische deelnemers, werd er voortaan samengewerkt met Ford Nederland, maar omwille van technische verschillen – de Hollanders reden met Michelin en de Belgische Mexico’s stonden op Kleber – waren er twee afzonderlijke starts voor… dezelfde race! Slechts één man bleek té sterk in de match België-Nederland, en dat was Fons Taels. Hij won vijf keer, werd kampioen en kreeg als eerste prijs een Formule Ford… Vaney!