Wat een eerste succes voor Tom Vanderheyden!
Dat er een auto van Ford Peerlings ruimschoots kans maakte om voor de overwinning te gaan, was een beetje voorspelbaar, want het team van Philip Peerlings en Raf Sontrop verscheen met vier auto’s aan de start. Maar over de naam van hun beste vertegenwoordiger was het gokken op Tomas De Backer, Kobe Pauwels, Philippe Huart of… jawel, Tom Vanderheyden.
Tom wie? Ja, Tom Vanderheyden maakt sinds de Jack’s Racing Day deel uit van de vaste waarden van de Belgische Ford Fiesta Sprint Cup en al tijdens de kwalificaties hield de Fiesta Cup-debutant gelijke tred met de vaste hoofdrolspelers.
Met dreigende wolken, hier en daar een stukje blauwe lucht, maar een Spa-tracé dat er goed ‘wet’ bij lag, opteerden de meeste rijders – ook die van de Mazda MX5 Cup die dertig seconden eerder dan de Fiesta’s van start gingen - voor mixed schoeisel, slicks vooraan, regen achteraan. Enkele gokten op full slicks of vier regenbanden. Die laatste keuze gaf Ellis Spiezia letterlijk vleugels, toen hij dankzij de omgekeerde Top 5 vanuit pole position als leider de Raidillon aansneed, meteen achternagezeten door Tom Vanderheyden, mixed banden, Barewijk, Van Soelen, en Peerlings-collega’s Huart-De Backer. Bij de eerste doortocht was de Amerikaan van de #128 Nitro Racing al flink uitgelopen op de #102 Ford Peerlings, die het aan de stok had met Barewijk, Van Soenen, Roodenburg, Olejniczak en De Backer. Eén ronde verder moest Vanderheyden plaatsruimen voor Van Soenen en Barewijk en, geholpen door de regenrubbers, was ondertussen Geoffrey Vanspringel opgeklommen tot vlakbij Vanderheyden, ofte vijfde algemeen!
De piste begon steeds meer op te drogen en dat had zijn effect op het leiderschap van Spiezia, die Roodenburg steeds nadrukkelijk zag opduiken in de achteruitkijkspiegels en in ronde vijf ook voorbij de #128 geraakte, met, opnieuw, Vanderheyden op de derde plaats. Met nog veertien minuten te racen, volgde er een eerste virtuele neutralisatie. Van zodra de race werd heropstart, kon Spiezia niet langer profiteren van het bandenvoordeel en verloor plaatsen aan Olejniczak, Czyz én De Backer. Onder invloed van een aanrijding met Kosterman en Van de Craats moest daarop Kobe Pauwels net voor de finishlijn met schade aan de kant en, jawel, volgde er nogmaals een neutralisatie. Met nog negen minuten op de teller slaagde Tom Vanderheyden erin om terug het commando in handen te nemen, voor Van Soelen, Olejniczak, Czyz, De Backer en Spiezia. Niet voor lang, want een Mazda was in de grindbak vast te komen zitten en dat zorgde met nog drie minuten te racen, wederom voor SC-procedure. In de finale ronde – waarin een achteropgeraakte Mazda in aanrijding kwam met de #22 van Barewijk - slaagde terug-van-weggeweest (lees banden) Senna van Soelen erin om Tom Vanderheyden te verschalken en voluit te gaan voor de overwinning in de match Nederland-België! Tomas De Backer stootte nog door naar de derde plaats!
In de zuiver Belgische hiërarchie was de grootste beker evenwel voor Tom Vanderheyden, die het haalde van Ford Peerlings-maatje Tomas De Backer en Ellis Spiezia. De twee laatstgeciteerden klommen aldus nog op het Junior-podium, en kregen daar het gezelschap van pechvogel Kobe Pauwels. Ford Peerlings schitterde uiteraard als de beste Ford-verdeler, maar de man die met alle aandacht ging lopen, was uiteraad veertiger Tom Vanderheyden.
“Het gaf mij wel een apart gevoel, aan de spits rijden van het hele peloton en de hete adem voelen van kleppers zoals Roodenburg en Van Soelen,” glunderde de rijder van de #102 Ford Peerlings na afloop. “Maar het was een zenuwslopende race en je moest met het meermaals verschijnen van de safety car steeds goed bij de pinken blijven. Van zodra je iets te laat begreep dat de SC-procedure was gestopt – die panelen langsheen het circuit zorgen voor meer dan twijfel - , kon je al een of twee plekken kwijtspelen. Na de kwalificaties begreep ik dat de auto mij goed lag en ik met vertrouwen race 1 tegemoet kon zien. Te meer daar we met het team besloten voor mixed rubbers te gaan. Op de aanvankelijk natte, maar stilaan opdrogende piste duurde het wel even voor de banden op temperatuur geraakten en dat heeft mij ervan weerhouden tot op het einde voluit te gaan. Hoe dan ook, ik had deze ochtend bij de koffie gerust willen tekenen voor die tweede plaats!”
Achter het trio Vanderheyden-De Backer-Spiezia kon Geoffrey Vanspringel in de #30 Vanspringel Automobiles niet meer aansluiten, wegens een defecte versnellingsbak. Ook de #98 Ford Peerlings van Philippe Huart gaf niet meer het volle pond en Tom Feyaerts kloeg over het moeilijk op temperatuur krijgen van de mixed schoenen van de #11 FordStore Feyaerts.
